فیلمنامه سریال میتونم بگم که یکی از تمیزترین جنایی معمایی هایی بود که تا حالا دیده بودم. نگاه جدیدی داشت که به حل پرونده ها با کمک هنر میپرداخت. تلفیق علم و هنری بود که بارها ثابت کرد که هیچ فناوری نمیتونه به پاش برسه و ازش پیشی بگیره. شن یی به عنوان یه هنرمند نابغه که نقاش به شدت عالی و همینطور ذره بینی بود، از تواناییهاش استفاده میکرد تا بتونه با کمک تیم اینترپل پرونده هارو حل کنه.

جذابترین نکته بنظرم این بود که پرونده ها شامل یه دسته بندی خاص نبودن.اینطوری تبود که فقط درمورد قتل و پرونده های این مدلی باشه، ما انواع و اقسام پرونده های کوچک و بزرگی در طی سریال داشتیم که گاها اعظم پرونده رو شن یی حل میکرد و گاها یه قسمت کلیدیش مربوط به اون میشد. یه نکته جذاب دیگه سریالم این بود که فقط شن یی نبود که اون وسط کار میکرد و دور و برش رو یه مشت منگل که حرفاشم هیچ وقت باورنمیکنن برداره، تیمشون دونه به دونه نفراتش از جونش مایه میگذاشتن و هماهنگی خوبی باهم داشتن.

پرونده ها گاها پیچیده و غیرقابل پیش بینی، گاها قابل پیش بینی بودن. بعضیاشون چندین قسمت درگیرت میکرد و یکیم نصف قسمت براش کافی بود. نویسنده های سریال طوری این پرونده هارو کنار هم چیده بودن که داستان کشش داشته باشه و بیننده هر بار با دیدن یه پرونده جدید، دلش بخواد بعدش بره سراغ قسمت بعد. دقتشون تو جزئیاتم باعث میشد سوالی برات باقی نذارن.

روابط سریال شکل جالبی داشت. روند رشد این روابط که شن یی برای هرکدومشون یه معنی و تعبیر خاص خودشو داشت، سریالو جذابتر میکرد. برای دوچنگ شن یی یه آدمی بود کهاونو مقصر دردای زندگیش میدونست و اونم از از دست دادن فرمانده شون سرچشمه میگرفت که براش حکم یه پدر واقعی رو داشت. رابطه جذابی باهم داشتن. با اینکه مغز کثیفی دارم و مدارای شیپینگم همیشه فعاله، برای من این دوتا دوتا آدم غریبه بودن که اولش یکیشون نسبت به ان یکی حس خشم و عذاب داشت، اون یکی پشیمونی و تاسف، آروم آروم این رابطه بینشون با یه اعتماد قوی به هم، پر رنگتر شد و تبدیل شدن به دوتا دوست و همکار که همیشه هوای همو دارن.

پرونده اصلی داستانم جذاب بود اما من فکر نمیکنم که جواب نهایی رو ازش گرفته باشیم. سکانس آخر سریال و اون غریبه ای که بعد تماشای نقاشی هایی از پرونده هایی که تو طول سریال حل شدن، نقاشی شن یی رو پاره کرد تا تصویر واقعی روحش رو بهمون نشون بده، حس عجیبی بهم میده. منو یاد اون گربه سیاه توی قسمت هجده میندازه که تو سایه نشسته بود و داشت به دوچنگ که اثرات به جامونده از خودشو از صحنه جرم پاک میکرد، نگاه میکرد. انگار داره میگه چیزی راجع به شن یی و حقیقتی. در مورد زندگیش وجود داره که ازش بی خبریم. چیز زیادیم ازش نمیدونیم. اصلا چیزی راجع به خانواده این بشر گفته نشد. دقت کنین تو تیتراژم اون گربه سیاهرو نشون میدن و درست همون ثانیه صورت شن یی رو. اون چشمای پشت عکسم شبیه گربه بودن.

خلاصه حس میکنم چیز بیشتری در مورد شن یی و پرونده کشته شدن فرمانده لی وجود داره که به شکم میندازه نکنه اون یارو شرکت داره مهره شاه نباشه و اونم فقط یه سرباز دیگه برای سرپوش گذاشتن به جرم شاه اصلی باشه؟ به فرمانده لی خیلی مشکوکم. نمیدونم چرا اما حس بدی بهم میداد.