کیس و عروسیشون

کلا خوشم میاد از آدمهایی که طمع‌کار نیستن و به هر قیمتی هرچیزی رو در هر لحظه ای خواستار نمی‌شن. وقتی انتخابی می‌کنند عواقبش رو هم میپذیرند. انتخاب یعنی یه مسیری رو میری توش و در عوض مسیرهای دیگه رو نمیری-از دستشون میدی-
شیانگ‌لیو کسیه که توی جنگ می‌بازه ولی تو شخصیت و هویت فردی جنبه های سالمتری داره. فقط توی جبر بدی افتاده و مسئولیت ترسناکی رو پذیرفته.
شانگ‌لیو بازیگوشی رو دوست داره و به بازی هم می‌گیره، برخلاف جینگ.
درحالی که سانگ‌شوان در پادشاهی برنده است ولی شخصیت‌ اجتماعی‌اش پر از خواسته های لجام گسیخته است و در کل شخصیت بیماری داره.

هردو شخصیت به شدت زندگیشون رو توی گذشته بنا کردن و در زمان حال زندگی نمی‌کنند.
شیانگ‌لیو خودش رو معطوف هدف یه فرد دیگه کرده.
طبیعت چیزی که به بچه ها یاد میده دادن پر پروازه.
ولی بعضی افراد میان افراد یتیم رو زیر بال و پر خودشون می گیرن یا حتی خود پدر و مادر هایی که عادت دارن به وابسته کردن بچه، و متاسفانه طوری زحمات خودشون رو بزرگ و بولد برای بچه جلوه می دن که بچه تا عمر داره نمی تونه از زیر بار این مسئولیت کمر راست کنه.

در مقابل سانگ شون هم یه مشکل دیگه داره‌ نمی دونم از ترومای خودکشی مادرشه که هنوز نتونسته درمان بشه؟
سانگ شون، با یه خاطره ی اشتباه از یه عشق رویاییه.
در واقع انقدر تو ذهنش لحظات با شیائویائو بودن رو مجسم کرده که یه چیزهای جدیدی ذهنش سنتز کرده و امر هم بهش مشتبه شده که اصلا اینها واقعیتن.
شایدم چون تنها زمانی که بی دغدغه و بی مسئولیت بود، نه مادر و پدرش مرده بودن، حتی شیائویائو بهش کولی میداد، دنبال یه جور مادر برای خودش می‌گرده. یعنی شاید حتی وقتی به شیائویائو می‌رسه بیشتر شبیه یه پسر بچه تخسه که خودش هر وقت دلش تفریح خواست میره دنبال کارش ولی مامانه حق نداره یه لحظه خودش دنبال یه لحظه تفریح برای خودش باشه. باید در خدمت ایشون باشه.
مخصوصا هم که تا مادرش خودکشی کرد بلافاصله این شیائویائو بود که توی قبرستان ازش دفاع کرد بین اون همه آدم بزرگ هیچ کس جرئت نمی‌کرد از یه بچه حمایت کنه.

یه کلیپی تو اینستا دیده بودم ک شیانگ لیو دست شیائو یائو رو میگیره و از عروسیش میبرتش بیرون کسی میدونه این کدوم قسمته؟
فصل دومه؟

دیدید سانگ شون به شیائویائو نگاه میکنه ، یه آهنگی هم همیشه میگذاشت، همونکه می گفت، با تو بدون تو، یه غمی تو چهره اشه

You ni
wu ni

این غمه در واقع دلسوزی برای خود اسمشه! اصلا کسی که دلش برای خودش می سوزه خیلیی چیز خطرناکیه…
توی وینچنزو میگفت؛ بدترین نوع اینه که ظالم برای خودش دلسوزونی کنه.
سانگ شون دلش به حال خودش و دل خودش می سوزه!
درحالی که عاشق واقعی از خودش پاک میشه. دلش برای خودش نمیسوزه، سینه اش فقط سوخته است. اصلا باید از خودش پاک بشه، حل بشه.

ولی سانگ شون پر از منم منم عه. پس قدر منو ندونستی! پس من چی؟ همه جمله هاش با من شروع می‌شه.

یادتونه وقتی تازه شیائویائو زنده شده بود اولین کاری که کرد‌، بدوبدو رفت پیش بستر جینگ، سانگ شون گله کرد که اگر من داداشتم و دوستم داری چرا اول همه رفتی پیش جینگ؟
خب احمق! دیوانه! اون به خاطر من مرد!!! از این بالاتر هم مگه داریم؟ وظیفه انسانیم این نیست اول برم سر قبرش!!!؟؟؟ خوبه که چینی ها دین اصلیشون هم احترام به ارواح اجداده.

بعد هم سانگ شون اصلا برای شیائویائو زحمت خاصی نکشید. حتی وقتی شیائویائو مرد، خودش نیروی معنوی نداد، به سربازا دستور داد نیروی معنوی بدن! مگه خودش مرده بود که نیروی معنوی نداد؟ مگه همیشه بهترین نوع نیروی معنوی اونی نیست که از یه فرد مهمتر بیاد؟ هرچی بیشتر حیفت بیاد همون نیروئه اتفاقا مفیدتره
، هرچی هم که زیردست ها بگن که شما نیروی معنوی ندید، آخرش یه ذره نیروی معنوی فرد قوی تر برابری میکنه به صدها نیروی معنوی آدم های معمولی

آخرم مگه وقتی یکی برای تاسیس یه کشور تو خط مقدم باشه و حتی انگ خیانت بهش بچسبه از طرف سلسله قبلی ولی از هیچ همه چیز رو بسازه و خیلی زحمت بکشه، به قول کره ای ها میگن: ایل تونگ گونگ شین، یعنی خدمت‌گذار درجه یک.. .کسی که بالاترین نوع جهاد رو کرده و شایسته بیشترین سهمیه است.
اگر سریال پادشاه اشک رو دیده باشید، ناراحتی ای‌بانگ‌وون همین بود که باباهه به همه خدمتگذاران درجه ۱ پاداش داد ولی ای‌بانگ‌وون رو رسما اخراج کرد.

الان شیائویائو چرا باید بعد ازدواج سانگ.شون اینطوری از اینجا رونده و از اونجا مونده بشه؟ این ها به خاطر افسرده خویی اون نیست، بلکه واقعا حس زیادی بودن وجود داشته. اینهمه شیایائو کمک سانگ شون کرد خودش جاش سفت بود شاهزاده بود ولی اومد مرگ رو به جون خرید بارها و بارها، حالا حداقلش اینه که یه مقام رسمی در حد یک دوک خیلی مهم که یه عالمه زمین بهش بدن، حقشه، که جایگاهش تثبیت بشه و ضمنا هم مشخص بشه که هرکسی برای این پادشاهی از جون مایه بگذاره جایزه بزرگی هم براش هست و اتفاقا موجب میشه وفاداری هم بیشتر بشه.

ولی سانگ شون یه پول سیاه هم کف دست شیائویائو نگذاشت! انقدر خسیسه میگه همه دیگران، فقط همه چیز به من بدن! ولی من هیچی به هیچ کس ندم! بقیه رو حساب اینکه با من رفیق و دوست و فامیلمن مفت و مجانی برای من کار کنند.
سانگ شون دائما به شیائویائو به چشم ابزار نگاه می‌کنه استفاده اش هم که تموم شد انداختش اونور.
به قول کره ای ها میگن شکارچی وقتی شکارش تموم میشه، یا وقتی دیگه نتونه شکار کنه، نباید بیفته به جون سگ.اش که تمام این مدت براش شکار می‌کرد. چون حتی اگر سگ به با وفایی مشهور باشه، این نوع رفتار (بخونید خیانت) رو برنمی‌تابه.

اصلا بابای هاولینگ به سانگ شون شرف داره. اقلا چون باباهه شیایائو رو به رسمیت شناخت هیچ کس حتی عموی هفتم و پنجم جرئت نمی کردن به شیائویائو مستقیما اهانت کنن.

اوایل فیلم حتی باباش، فقط از شنیدن توصیفات بچه فهمید این فرزند زنشه. یعنی گفت این توصیفات فقط توی عالم میتونه به یک نفر بخوره. گول چشمها و گوشهاشو نخورد واقعا پادشاه عاقلیه. از لای حرفها و شنیده ها تونست مو رو از لای ماست بکشه. کلا اطرفایان عادت دارند مغرضانه حرف بزنند، یه پادشاه خیلییی باید تیزبین باشه که از لای حرفهای مغرضانه و حتی در اینجا ناآگاهانه و خرانه بتونه حقیقت رو پیدا کنه ک حتی یه تصمیم خردمندانه هم بگیره.

اون وقت سانگ شون جلوی چشمش بود! نفهمید این شیائویائوعه! مگه میشه اینهمه گیج بودن؟؟؟ جینگ با یه نگاه فهمید این دختره، اون وقت سانگ شون چون ماه گرفتگی نداشت دیگه نشناختش! بعد هم میگفت من تو این سیصد سال همه جا رو دنبالت گشتم، آره جون عمه‌ات! اگر با این روش که جلوچشتم میگردی پیدام نمی کنی بوده که البته طبیعیه هزارسال دیگه هم می‌گشتی پیدام نمی‌کردی!