از این سریالاس که وایبشون قشنگ و مدت کوتاهی هم داره و دیالوگاش قشنگه و پر از آرامش
چقدر پسر دوسش داره دختر رو از این جهت که همه جور هواشو داره
دختره وقتی فیلم ها رو دید متوجه شد که خیلی از این توجهات و علاقه پسر رو نمی دید
دوتاشون داشتن از دوری هم زجر میکشیدن🥺🥺
فقط اونجاش که پسر گفت می خواستم که حالت همیشه بد باشه ولی نمی تونم این رو بخوام و دلم برات تنگ شده بود

عشقی که سوهو به سوهیون داشت همیشه با یه حسی همراه بود براش که من الان وضع خوبی ندارم، من هیچ کاری نمی تونم برای سوهیون انجام بدم. همون حرف های که توی اتوبوس به سوهیون زد. و سوهیون هم از یک جای به بعد خسته شده بود. انگار فقط اون بود که داشت این رابطه رو پیش می برد. بعد از سال ها که هم رو دوباره دیدن هنوز احساساتی از گذشته باهاشون بود ولی نمی تونستن باهاش کنار بیان. اینکه با هم به اون شکل بهم زده بودن.
حسی که سوهیون داشت رو من کاملا درک کردم که اون اجاره ی آکادمیش رو پرداخت کرده بود. و این احساس رو داشت که به سوهو بدهکاره. همیشه احساس می کرد یه چیزی کمه. و نتونست اون جور که باید سوهو رو دوست داشته باشه.
به خاطر اینکه هیچ وقت سوهیون با خودش صادق نبود با احساساتش صادق نبود. هنوز توی گذشته ی رابطه شون بود که دوباره اون شکلی بهم زدن.
تمام طول رابطه ی دوم شون هم مثل بار اول بود همش به خودشون و کارشون فکر می کردن. بدون اینکه انگار تو رابطه ای هم هستند. ولی وقتی دوباره برگشت به عقب وقتی از سوهو و عشقی که داشت دورتر شد و کمی عاقلانه تر فکر کرد. مثل وقتی که گفت من نمی دوونم دوبوکی رو می خوام با چه طعمی درست کنم.
فهمید که اشتباه کرده برای همین می خواست مسیر سانتیاگو رو بره. مسیری که قلبش الان بهش می گفت مسیر درستیه. یعنی عشق سوهو رو درک کرده بود. وقتی همون جای که سوهو رو شکست دوباره همون جا هم عشقش رو پذیرفت. همون مسیری که سوهو به سوهیون گفت یک ماه تمام مثل یه آدم دیوونه توش قدم زده.
ولی این بار دوتای تصمیم گرفتن از جای که همه چیز تمام شده بود شروع کنن و توی همون مسیر باهم قدم بزنن.
سریال قشنگی بود برای من. داستان این سریال از عشق از دست رفته ای بود که این بار با کنار هم قرار گرفتن عقل و احساسات از نو شکل گرفته بود. و تصمیم گرفتن این بار بدون هیچ احساس شرمندگی جلو برن. احساس شرمندگی نسبت به هم دیگه.
سریالی هست که می دونم بعد ها هم دوباره نگاهش خواهم کرد. و انتخاب بازیگر ها به نظرم عالی بود. شیمی سوهو و سوهیون خیلی خوب بود. اونجای که باهم سرد بودن، این سردی تماما هویدا بود و اونجایی که عاشق هم بودن هم همین طور.

قسمت شش رو که دیدم نزدیک بود برم خودم رو از پنجره پرت کنم پایین که اوک شد