اون کسی که واقعا دوستش داشت رو پیدا کرد ، کسی که همیشه زخماش رو درمان میکرد و سوجی بهش توجهی نداشت

پسری که تنها حامی احساسی زندگیش مادرش بوده. بعد از مرگ مادرش که به تنهایی یه بحران عاطفی بزرگه پدرش بدون هیچ حس پدارنه ای آزمایش دی ان ای رو توی صورتش میکوبونه و میگه تو پسرم نیستی! تا اینجا کاملا واضحه که از نظر عاطفی این پسر تامین نشده

پسر یه خانواده پر جمعیت با قوانین سختگیرانه‌ای که اساسشون تحقیر اطرافیانه و تمام تلاشش محدود کردن افراد توی یه چهارچوب خاصه. سه‌جو هم که با این محدودیت‌ها کنار نمیاد شروع به سرکشی میکنه

دختری که بعد از زندان افتادن پدرش، مادرش از پدرش جدا میشه و همکلاسی‌هاش با پچ‌پچ‌هاشون آزارش میدن. سوجی که تحت افکار اطرافیانش فکر میکنه از نظر مالی و اجتماعی درحال تنزل مقامه، با افراطی‌گری و رفتارهای متفاوت از اطرافیانش و ولخرجی‌های مختلف(حتی ظاهری) سعی داره ثابت کنه که بهترینه و با مادرش تندی میکنه. البته این هم حائز اهمیته که احساسات نوجوانانه سوجی به دست معلم ادبیاتش درهم می‌شکنه و این تفکر براش به وجود میاد که کمبودهاش باعثشن و خلاصه کنم، بحران‌هایی که سوجی پشت سر گذاشته باعث شده سوجی تلاش برای خودنمایی کنه که طی تظاهر به بهترین بودن، نقص‌هاش رو فراموش میکنه و خودش هم باورش میشه که از همه بهتره

چه توی سریال چه خارجش این شخصیت خیلی بهش کم لطفی شد. دختری که تا چشم باز میکنه ناسازگاری‌های مادرش با پدرش رو میبینه و هنوز سنی نداره که پدر و مادرش ازهم جدا میشن. مادر ته‌هی ظالمانه ترکشون میکنه و ته‌هی که علاقه زیاد پدرش به مادرش رو میدیده و درکنارش سردی مادرش، عشق و علاقه توی ذهنش تبدیل به غول ترسناک و چندش‌آوری میشه که باید ازش فرار کنه. نفرتی که توی بیست و چندسال توی دلش رشد کرده کنار مهر مادری که ازش دریغ شده اون رو تبدیل به دختر محافظه‌کاری میکنه که از جامعه مردانه گریزونه. سرش رو با درسش گرم میکنه و میتونه بورسیه دانشگاه ملی سئول رو بگیره. حالا ته‌هی بی‌تجربه که تازه بیست رو تموم کرده، میخواد بی دردسر مدرکش رو بگیره که یهو سر و کله سه‌تا آز غیرقابل اعتمادترین آدمای ممکن به زندگیش باز میشه. ته‌هی رو هم خلاصه کنم. دختر ساده‌ای که فقدان محبت مادرش رو بیست‌سال به دوش کشیده و خودش رو توی پوسته یه دختر قوی پنهان کرده منتظر یه تلگر کوچیک برای یه بحران احساسی بزرگتره. (کوچولو اون تصادف هفده هجده سالگیش و آسیب روحی بعدش روهم یادآوری میکنم)

سه‌جو، سوجی و شیهیون که بحران‌های احساسی‌شون رو توی یه بازه زمانی مشترک تجربه کردن، رابطه دوستی ناسالمی رو شروع میکنن. با این تفکر که «من چون خودم آسیب دیدم پس حق دارم به دیگران آسیب بزنم حتی اگه اشتباهی مرتکب نشده باشن! این منم که تعیینش میکنم» سوجی دختر مغروریه که بعداز بازیچه شدن غروری که اینهمه سال برای نگه داشتنش تظاهر کرده بود توسط لی کیونگ دنبال یه مقصر ضعیف‌تر از خودش میگرده و کیونگ که هرطور دلش میخواد بازی میکنه با بگو و بخند با ته‌هی این کمک رو بهش میکنه.
کاملا از رفتارهای شیهیون معلوم بود که احساسش به سوجی بیشتر از یه دوست نیست(منطقی فکر کنید! کدوم عاشق اینطوری رفتار میکنه؟) سوجی هم که فکر میکنه توی دنیا بیشترین ظلم درحق خودش درحال انجامه، با ضربه به اطرافیانش فکر میکنه این خشم آروم میشه(لطفا جبهه نگیرید! ماهم توی خیلی از مواقع اینطوری رفتار میکنیم) دنبال ضربه زدن به مادرشه(باورکنید وقتی عاشقانه یه نفر رو میپرستی حاظر نمیشی یه لحظه از خودت دورش کنی! چه برسه به اینکه بفرستیش پیش دختر مردم حتی به تظاهر!) پس عشق بین سوجی و شیهیون چیزی بود که فقط خودشون میخواستن باورش کنن نه چیزی که وجود داشت. اونا فقط گاها توی احساسی‌ترین موقعیت، مفیدترین فرد بودن… این وسط سه‌جو، پسری که درکنار تحمل فشار خانواده، همینطور که احساساتش به سوجی رو کنترل میکنه، برای نگه داشتن این دوستی از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنه.
ته‌هی بی‌خبر که تمام تلاشش داشتن یه زندگی بی‌سروصداست، یهو پسر جذاب و معروفی رو میبینه که آوازه شیطنت‌هاش به گوشش رسیده. سوجی که به اینجاش هم فکر کرده، با سواستفاده از احساسات کیونگ‌جو، روی تفکرات ته‌هی اثر میذاره و ته‌هی هم با زیرپا گذاشتن خط قرمزش، شیهیون رو وارد منطقه امن خودش میکنه، مثل هر دختر بیست ساله‌ای که حتی به یه پسر هم اجازه نزدیک شدن با خودش رو نداده. ته‌هی که تا الان احساساتش توسط هیج مردی جز پدرش تامین نشده خیلی زود اجازه میده شیهیون توی دنیاش تبدیل شه به همه! دوستانی که میگن ته‌هی خیلی زود و الکی میبخشید یکم توجه کنن. وقتی یه نفر رو خیلی دوست داری، اصطلاحا عاشقشی، اون شخص براتون همه خوبی‌ها رو شامل میشه(تاحالا اصطلاح paper cut به گوشتون خورده؟ زخمی که با برش کاغذ ایجاد میشه بیشترین درد رو داره. نه چون کاغذ خیلی تیزه! چون ما از شمشیر و چاقو انتظار داریم زخمی مون کنن ولی از کاغذ نه…) وقتی از یکی که خیلی دوستش داری دلخوری، نمیتونی بدی که درحقت شده رو باورکنی و مغزت که از درک این احساس عاجزه، دنبال بهونه میگرده برای بخشش. همه‌مون درمورد عزیزانمون خیلی بخشنده‌ایم.
احساسات ته‌هی پاکن. ته‌هی نه قیافه شیهیون رو میخواد نه مال و اموالی که حتی ازشون خبر نداره. شیهیون هم مثل هر آدم دیگه‌ای وجدان داره. وقتی به مرور زمان نقش ته‌هی توی زندگیش پررنگ میشه و از فراز و نشیب‌های زندگی ته‌هی باخبر میشه، وجدانی که خیلی وقته خوابیده بوده بیدار میشه و خودش رو نشون میده. یکم واضح‌ترش کنیم شخصیت روشن‌تر ته‌هی، خاکستری شیهیون رو به سفید نزدیک میکنه. دقت کنید! گفتم روشن‌تر نگفتم سفید! ما آدم‌های عادی نه تماما سیاهیم و نه تماما سفید. ما با مرور زمان رنگ‌های تیره و روشن رو از اطرامون میگیریم. ما زمانی که به دنیا میایم سفیدیم و اشتباهاتمون روحمون رو کدر میکنن. هرچقدر اطرافیانمون تیره‌تر باشن ماهم بیشتر اخلاقیات منفی و جذب میکنیم و بالعکس. نمیدونم چرا اینقدر ما منفی گرا شدیم، ولی اخیرا هرچی شخصیت منفی‌تر و اشتباهات بیشتری داشته باشه بیشتر می‌پرستیمش شاید چون بهمون دلیل برای توجیه اشتباهات خودمون میدن ولی متاسفانه این موضوع با وجود مضرات روحی فراوانش خیلی باب شده و اکثرا عادت کردیم خوبی‌های دیگران رو تظاهر برداشت کنیم و رفتارهای ناشایست و اشتباه رو به گذشته بد ربط بدیم. مشکلاتی که برای سیقل و صاف کردن روح ما و رسیدنمون به کمال هستن اصلا بهونه خوبی برای توجیه اشتباهات نیستن.
بگذریم. شیهیون دراثر همنشینی با ته‌هی تغییرات رفتاری و فکری درش ایجاد میشه که وجدانش رو بیدار میکنه و باعث میشه بفهمه که بعضی از اشتباهاتش چقدر اشتباه بودن! و شیهیونی که هیچ چیز براش مهم نبود یه چیزی برای محافظت کردن داره پس سعی میکنه با دورشدن از آدم‌های گذشته‌ش این اشتباهاتش رو جبران کنه. یعنی فکر میکنه این بهترین راهه. سوجی که تاالان حسابی تازونده میبینه دستش خالیه و خب البته سوجی مصداق ضربالمثل «چیزی که عوض داره گله نداره»س. بعد از ضربه‌های مختلفی که به همه آدمای اطرافش میزنه نوبت به خودش هم میرسه و میبینه زیاده‌خواهیش باعث شده همه‌ی داشته‌هاش رو هم از دست بده. حالا تمام پل‌های پشت سرش رو خراب کرده. سه‌جو که تاالان باوجود پنهان‌کاری‌ها و نامردی‌های دوستاش هنوز احساساتش پاکه برای برگردوندن همه چی برای خوشجال کردن سوجی تلاش میکنه ولی آب رفته دیگه بر نمی‌گرده. باوری که این سه‌تا دوست داشتن اینه که «بخشش نه! اگه ضربه خوردم حق دارم ضربه بزنم» غافل از اینکه وقتی قلب بزرگی برای بخشیدن اطرافیانت داشته باشی، خودتی که بهترین احساس و نتیجه رو از بخشش و قلب بزرگت میگیری. پس سه‌جو با نشون دادن همه‌چیز به ته‌هی، آخرین امید برگشت رو پاره میکنه و احساسات پاک ته‌هی به بدترین نحو ممکن جریحه دار میشن. منطقی فکر کنین! اون لحظه تنها چیزی که سه‌جو فکر میکرد ضربه زدن به شیهیون بود و یه لحظه‌ هم به آسیب روحی که ته‌هی میبینه فکر نکرد!