ایده داستان و کلا پرداختش خیلی جذاب بود. معماهای زیادی رو مطرح میکرد و تا آخر به همه سوالاتت جواب میداد. اینکه تناسخ افرادی که حسرتای بزرگی تو زندگی دارن خاطرات گذشته رو بیاد میارن و ما با روری همراه میشیم که بزرگترین حسرت زندگیش آکیرایی هستش که هیچ وقت نتونست تو زندگی اول صادقانه و بدون ترس دوستش داشته باشه.

گرفتار عشق آنا کارنینا(رمان محبوبم) طوری شده بود که اونو از دنیای زیباش با آکیرا جدا میکرد. واقعا عاشقانه بینشون خیلی قشنگ بود اینکه چقدر همو دوست داشتن و برای دوباره بغل کردن همدیگه صبرکردن. واقعا این حس بینشون رو دوست داشتم.

درسته روری شوهر داشت اما با اون فقط بخاطر این ازدواج کرده بود که بتونه یه زندگی نرمال داشته باشه. نمیتونم خیانتشو توجیح کنم اما وقتی این دختر طلاق میخواست و این شوهره میومد میزدش و براش قلدری میکرد، چیکار کنه؟ حق نفس کشیدن نداره؟ وقتی میگه طلاق میخوام اما نمیده و میخواد فرار کنه اما نمیذاره، خدایی این دیگه خیانت نیست. مرتیکه خیلی عوضی بود. تو دوتا زندگی روری رو به فنا داد.

من یه جورایی نسبت به فاصله سنی حساسم. بیشتر از ده سال برام غیر قابل قبوله. تو زندگی سوم روری جسم یه بچه هشت ساله رو داشت و آکیرا سی رو رد کرده بود. یعنی قشنگ فاصله سنی شون بالای سی بود که خدایی بودنشون باهمو غیر ممکن میکنه. البته این نظر منه. اگه روری تو زندگی دوم به آکیرا میرسید اینقدر درگیری ذهنی نداشتم که درسته اخرین سکانس ما دوباره رسیدن روری به آکیرا رو میبینیم اما بعدش که بیای تو ذهنت چرتکه بندازی خیلی کریپی (من معادل فارسی برای این کلمه پیدا نمیکنم) میزنه… دختربچه هشت ساله با یه مرد 38 ساله…