باید بگم که کیونگ هو علاوه بر جذابیت زیادش، واقعا بازیگر فوق العاده ای هستش! از اوناست که حتی رمانتیک کمدیشام جذابیت خاصی داره. شیمی خوبی با پارتنرای خانومش برقرار میکنه اما برومنس سریالاش یه چیز دیگه است. یعنی امکان نداره ازش سریال بیینم و یه برومنس جذاب توش نباشه.

تو حال و هوای درحال پخش دیدن نیستم. یه مدتی بود دلم میخواست بشینم این سریالم از این بشر ببینم. یه چیز خیلی جذاب راجع به این سریال وجود داشت. اونم کشش بالاش بود. داستانش یطوری بود که من دلم نمیومد یه ثانیه هم جلو بزنم. نه اینکه پرپلات توییتای بسیار باشه نه ها! این سریال هیچ چیز اضافه بر سازمانی نداشت. عاشقانش جای خود، بحث کاریشون جای خود. ترکیب جذابی بود که باعث میشد کسل نشی. ازهمه جذابتر شخصیت پردازی داستان بود که باعث میشد داستان کشش حتی بیشترم بشه.

کانگ مین هو شخصیت پردازی جالبی داشت. مردی که مثل هیولا زندی میکرد بدون توقف، با بدست آوردن یه قلب جدید، فرصت جدیدی بهش داده شد تا نگاهی به اطرافش و خودش بندازه. اینکه یهویی این اتفاق براش نیافتاد و روند رشد شخصیتیش آروم آروم در طی جریان داستان اتفاق افتاد واقعا جذاب بود. نویسنده فکر همه جا رو کرده بود. من خودم به احساسات مین هو شک داشتم که همش بخاطر قلبشه. اما نویسنده به زیبایی اومد توی یه مدت معین باقاط کردن یه کمدی جذاب، این بخششو برای مخاطب توضی داد. این قلب مال دونگ ووک بود اما صاحب اصلی الانش مین هو هستش! این احساسات مال اونن نه کس دیگه.

شخصیت دوم مرد این سریال برعکس بقیه سریالای کمدی، یه شخصیت دوم مرد مظلوم نبودش که دلت به حالش بسوزه. اتفاقایه جونوری بود که رفته رفته تنفر رو جایگزین اون دوست داشتن اولیه میکرد. یعنی اون جون هو اینطوری بود که قسمتای اول دلم براش میسوخت آخرا میخواستم پارش کنم.

من سکانسای زیادی از این سریال رو دوست داشتم. جاهایی که مین هو با خود سابقش و کارهای گذشتش مواجه میشد و درد میکشید. نگاه به جون هویی می انداخت که شبیه خود گذشتش و یه هیولا شده بود.
-من واقعا قبلا این شکلی بودم؟
خدایی خیلی اینجاهاشو دوست داشتم. جون هو هیولایی شده بود که به قول مین هو، به جای اینکه بخواد چیزی رو بدست بیاره، داشت سعی میکرد تا اون چیزایی که مال دیگرانن رو از دستشون بیرون بکشه. تو یه چاه عمیقی افتاده بود که هیچ نوری بهش نمی رسید و غرق توی سیاهی شده بود .

میرسیم به بخش کمدیش که بیشترش رو خود کیونگ هو به یدک میکشید. یعنی این بشر، عاشق شدنش به کنار، شکست عشقیش بهترین شکست عشقی تاریخ کیدراماست. توبقیه سریالا این مدت جدایی شخصیتای اصلی آدم فقط حرص میخوره من از اداهای این از خنده داشتم نابود میشدم. فقط اونجاهش که به چاپستیکا نگاه میکرد یهو شعر گفت زد زیرگریه و مدیرا داشتن بهش دلداری میدادن XD

سکانس آخر قسمت آخرم که دیگه خدا بود. من نمیفهمم چرا فقط کفشاشو درآورد؟😂😂 لعنتی خیلی دلقک بود. دوثانیه جو داستان جدی میشد میرفتن رو سکانسای این بشر کلا از اون جو میزد بیرون.

در کل:
داستانش خیلی خاص نیست. قضیه مرگ دونگ ووک آنچنان معمای بزرگی نداشت اما خدایی تلخ بود. دونگ ووک بچم از کسیکشته شد که مثل برادر خونی خودش دوسش داشت. کلیشه هم که نمیشه گفت نداشت اما خدایی نه رو اعصاب بود و نه اینکه زیاد از نچسب و لوس باشه. همه چی سریال به اندازه بود. در کل بنظرم فیلمنامه حساب شده ای داشت. کلا اعتقاد دارم اینکه سریالی خوب و حتی پیشنهادی باشه، ربطی به اینکه فیلمنامش توی چه ژانریه نداره. اینکه نویسنده توانایی نوشتن چیزی رو داشته باشه که به اندازه و کافی تمام ژانرای داستانش رو استفاده کنه و بهم ربطشون بده بدون اینکه از کشش بیافته، میشه یه سریال پیشنهادی.

از لحاظ کیفیت به هرحال یه سریال سال 2015 هستش اما با تمام اینا خوش ساخت بود. فقط تو قسمت هفتم وقتی مین هو رفته بود سر مزار مامان و باباش، اون میکروفن لعنتی قشنگ تو کادر بود 😂😂 یعنی قشنگ اومده بود پایین داشت میافتاد. نمیدونم چرا همچین چیزی ازدستشون دررفته😂😂

ولی خیلی استایلیست خوبی داشت. لباسای سوجونگ خیلی بهش میومد. کت و شلوارای مین هو و جون هی رو هم که نگم. لعنتیا خیلی خوشتیپ بودن. از استایلیست سریال شدیا راضیم. عضی قسمتا حس مجله مد و فشن یداد انقدر اینا خوشگل لباس میپوشیدن.

کلا از اون سریالاست که دوقسمت اولیه اش مقدمه است. حداقل چهار قسمت باید بهش فرصت داد خودم از قسمت سوم بودش که ازش خیلی خوشم اومد. البته دوقسمت اول و بحث عموی مین هو و قبل تصادف و نشون دادن کاراکتر قدیمیش خیلی جذاب بود. کلا ویسنده میدونست کجاها رو خوب توضیح بده و سوالی برای مخاطب نذازه. فقط من دوست داشتم یکم به خانواده عمو هم میپرداختن. اینجاش بنظرم بیشتر نیاز به توجه داشت. اینکه خانواده عمو دارن چطوری زندگی میکنن و حسشون نسبت به مین هو چیه. خب مین هو تلاشش رو کرد شرکتو سرپا نگه داره و سهام عموشم اونم به قیمت اصلیش خرید. کلاهی هم سر کسی نذاش پس میشه گفت خانواده عمو پولو میگیرن میرن یه جایی زندگیشون رو میگذرونن. اون زن عمو هم همچین آدمی نمیزد که قلبش بشکنه و فلان. پولشو میگیره میره با بچه هاش یه گوشه ای زندگیشون رو میکنن. شایدم خداشو شکر میکنه که از دست یه عالم بدهی بخاطر چندتا سهام نجات پیدا کردن.

خلاصه از این سریال خیلی خوشم اومد. دیدنش بهم چسبید و کشش باعث شد توی دوسه روز تمومش کنم. نمیدونم شایدم دلیلش این بود دلم برای این سبک داستانا تنگ شده یا همچین چیزی. با این حال دیدنش بهم چسبید.