رمان سریال در اصل ۷ جلده که نویسنده فعلا تا جلد پنجم نوشته
سریال از روی جلد اولش ساخته شده🤧
من جلد اول رو تموم کردم و الان چشمم تو ۴تا جلد دیگه مونده🥲💔
ترجمه فارسی بقیه جلدها موجود نیست
ترجمه انگلیسی هم فقط برای جلد دوم و نصف جلد سوم هست🚶🏻‍♀️
الان اگر چینی بلد بودیم…

من بعد تموم کردم S.C.I فقط از یائو خوشم اومد بود و رفتم سراغ سریال هاش
بعد اتفاقی یوتونگ رو یه جای دیگه(تو سریالLove is sweet)دیدم اونجا انقدر دلم براش سوخت حد نداشت😭
خلاصه لازم شد سریال های اونم ببینم🥶😭
هیچی دیگه الان نمیتونم خودم رو درک کنم😂🤌🏻
کلی سریال هم اومد تو لیستم🥴
اصلا نباید S.C.I رو نگاه میکردم😒😂*الکی غر زدن*

یوتونگ و یائو داشتن سر یه روزنامه‌ای باهم بحث میکردن که موضوعش این بود که برای افرادی که اراده ضعیفی دارن میتونن با استفاده از تلقین ذهن اون رو آشفته کنن یا حتی کاری کنن که به ذهن و خاطراتش شک کنه.
بعد یوتونگ از یائو میخواد که اینو ثابت کنه و خودش هم برای این کار داوطلب میشه
یائو: تو ملاک ها و معیار هارو نداری.
یوتونگ: چه معیار و ملاک هایی؟
یائو: باید یه آدم با نیروی اراده ضعیف، منطق پایین و مهارت معاشرت افتضاح باشه.
یوتونگ: پس یعنی یه آدم ترسو و اسکول و احمق؟ اینکه کاری نداره.
*جائو فو رو صدا میزنه*
خلاصه این دوتا جائو فو بیچاره رو موش آزمایشگاهی میکنن😂و یوتونگ هم یائو رو تحریک میکنه که اگر نتونه جائو فو رو گیج کنه یعنی اون قضیه تلقین همش دروغه و یائو هم خیلی جدی شروع میکنه به حرف زدن با جائو فو برای اثبات قضیه.
یائو: جائو فو، تو واقعاً جائو فو هستی؟
“ها؟”
جائو فو پلک زد: دکتر جان منظورت چیه؟
یائو*با قیافه جدی*: تو واقعاً جائو فو هستی؟
جائو فو بی اختیار لرزید و به سمت یوتونگ برگشت: رئیس مشکل چیه؟
یوتونگ*جلوی خندش رو میگیره*: جواب سوال رو بده.
جائو فو* با ترس و لرز*: ب..بله
یائو: براساس چه مدرکی؟
جائو فو دستش رو توی جیبش برد تا کیف پولش رو دربیاره: کارت…کارت شناساییم؟
یائو روی میز میکوبه: چه مدرکی وجود داره که ثابت کنه تو همون جائو فو دیروز هستی؟
جائو فو گیج جواب میده: دیروز…دیروز…و امروز…تفاوتی بینشون هست؟
یائو: یادمه که گفتی پدربزرگت فوت شده..
جائو فو سرش: آه..بله
یائو: مطمئنی که پدربزرگ داشتی؟!
جائو فو: اون…مگه همین الان نگفتم؟اون…به تازگی فوت شده.
یائو دوباره با دوتا دست‌هاش ضربه محکم تری به میز میزنه: کی میتونه این رو ثابت کنه؟
جائو فو*با رنگ پریدگی*: من…من می‌تونم ثابت کنم پدر و مادرم…”
یائو: پس داری میگی از پدربزرگت خاطره داری؟
جائو فو: بله بله!
یائو: خب اگر خاطراتت الکی باشن چی؟
جائو فو: الکی باشن؟….
جائو فو با گیجی به یائو نگاه میکنه و یائو ادامه میده:
در موردش فکر کن. چی میشه اگه پدربزرگت هیچ وقت وجود نداشته. خاطرات پدربزرگت به تو و پدر و مادرت القا شده. می‌تونی به طور قطع بگی پدربزرگت وجود داشته؟
جائو فو چشماش گرد شد و شوک زده به یائو نگاه کرد.
یائو ادامه داد: این مثل ادعای بعضی از آدم ها در مورد وجود موجودات فضاییه؛ اما کو مدرک؟
جائو فو: من…من نمیدونم😶💥
یوتونگ سرش رو تکون میده به معنی”کافیه تا همین الانش هم گیج شده”
اما یائو اجتناب میکنه و تو دلش میگه” این تازه اولشه. امروز میخوام بفهمی چه کار هایی از من برمیاد”
ادامه میده: شاید کل خانواده تو موجودات بیگانه باشن به همین خاطر با خاطرات انسان ها القا شدید و فکر کردید که خودتون انسان هستید…
یا شاید جائو فو دیروز، مُرده و این آدم امروز جائو فو نیست بلکه یک نفر با خاطرات القا شده‌ی جائو فو هست. می‌تونی ثابت کنی که اشتباه می‌کنم؟
بعد از چند ثانیه سکوت، جائو فو فریاد زد: اهه؟!
از سر جاش پرید و از دفتر یائو بیرون رفت. وانگ شائو که به سمتش میومد رو گرفت و ضجه زد: من کی هستم؟من کی هستم؟من نمیخوام یه فضایی بیگانه باشم!😨
*کل افراد خشکشون زد*

🤣🤣🤣
و در ادامه یوتونگی رو داریم که کنار کتابخونه واستاده و هر هر به ماجرا میخنده😂🤌🏻و یائو هم یک لبخند غرورآفرین رو لبش داره😌🤣

داستان از این قراره که حال گونگ سون بده(همش هم تقصیر برادر یوتونگه👻)برای همین یائو بهش اجازه میده روی مبل دفترش بخوابه(همه‌تا دیروقت داشتن کار میکردن)
بعدش یائو هم خوابش میبره برای همین یوتونگ میبرتش روی مبل دفتر خودش میذاره تا بخوابه
حالا صبح روز بعد…
یائو: اینجا چیکار میکنم؟
یوتونگ: دیشب خوابت برد گونگ سون هم تو دفترت بود برای همین آوردمت اینجا.
یائو: پس تو چی؟ من که روی مبل خوابیدم تو کجا خوابیدی؟
یوتونگ با بیخیالی: منم دیشب اینجا خوابیدم. میدونی خوابیدن دو نفر روی مبل واقعاً اذیت کننده‌ست جا تنگ بود.
یائو قهوه رو از دهنش به بیرون تف میکنه”تففف”
یوتونگ: گربه چشم سفید! این فرشم رو خودت می‌شوری!
یائو: موش عوضی واسه همینه تموم بدنم کوفته‌ست حتما دیشب راحت نخوابیدم.
یوتونگ: مبلم رو بهت قرض دادم روش بخوابی هنوز رو داری غر بزنی؟!
یائو: باید روی زمین می‌خوابیدی!
یوتونگ: اونجوری که سرما میخوردم
یائو: نترس تو و همنوعات سرما نمی‌خورین!
یوتونگ: کدوم همنوع؟
یائو: تاحالا شنیدی باکتری سرما بخوره؟
یوتونگ: باز مقامم رو پایین آوردی؟!
یائو: هممم…واسه صبحانه املت میخوام. پاشو برو بخر
یوتونگ: گربه لعنتی مدیون منی!
یائو: سس تند هم روش بذار