باید بگم اصلا سطح انتظارم ازش چیز زیادی نبود. با اینکه کست سریال واقعا همه بازیگرای فوق العاده این اما سطح انتظارم ازش زیاد نبود. واقعا چطور من همچین سریال فوق العاده ای رو اینقدر دیر دیدم؟

قوانین کره جنوبی با اسم قوانین بشر دوستانه به شدت از رومخترین قوانینا هستن. چه تو پرونده های بزرگسالان و چه پرونده های بچه های زیر سن قانونی. ولی رسیدگی به این پرونده های زیرسن قانونی چیزی بود که اولین بار بود تو کیدراما میدیدم و خیلی جذاب بود. واقعا موضوع متفاوتی بود و دیدی که به جرایم این بچه ها داشت درعین جدید و جذاب بودن، ترسناک بود.

چه چیزایی باعث شده این بچه ها با همچین سن کمی الان این جرما رو انجام بدن؟ سریال با یه پرونده واقعا سنگین شروع شد. دوتا بچه که یکی حتی 14 ساله هم نیست برنامه قتل یه بچه 8 ساله رو میکشن و یکی بچه رو بعد خفه کردن تیکه تیکه میکنه. بعد هم برنامه میریزن تا گیر نیافتن. حالا قانون میگه این دوتا موجود که واقعا معلوم نیست چین و بزرگ بشن چی میشن، میتونن بخاطر سن کمشون از این ماجرا در برن. حتی سن کمم نتونه تاثیر بذاره، میشه به بهانه داشتن بیماری های روانی این جرمو پوشوند.

چیزی که در مورد پرونده های قاتلای سریالی هست، اینه که این افراد از همون دوران کودکی کارایی میکردن و آسیب هایی به اطرافیان میزدن که اگه تو همون زمان کنترل و به اندازه لازم تنبیه میشدن، در آینده تبدیل به هیولاهایی نمیشدن که دنبال کشتن آدما راه میافتن و براشون لذت بخشترین کار دنیا آدم کشیه. حالا به دلایل مختلفی که از خودشون درمیارن.

به قول قاضی شیم، خیلیا هستن که تو شرایط بد زندگی میکنن. خانواده های بدی دارن اما آیا همشون فرار میکنن و جرمی انجام میدن؟ درسته. بعضی از این بچه ها قربانی این واقعیت تلخ جامعه و کوتاهی خانوادشون هستن؛ اما وقتی به جای اینکه درس بگیرن و بخوان با تغییر کردن دنبال یه آینده جدید برن، میان و همون کارا رو تکرار میکنن، چه فایده داره؟ بیشتر اینکه خانواده من بدن پس منم بدم اون وقت بهانه نیست؟ مثل دخترایی که تو محل نگهداری دخترا باهاشون طوری رفتار میشه که بتونن خودشون رو بسازن اما هر لحظه دنبال فرارن و اولین چیزی هم که به فکرشون میرسه فروختن بدن یکی برای پول درآوردنه، واقعا فقط خانواده تو رفتارشون تاثیر گذاشته؟

غیر از جامعه و اطرافیانی که روون تاثیر میذارن، من اعتقاد دارم خیلی چیزا هم به فطرت خود آدم و اون چیزی که از خودش ساخته بستگی داره. دونوع آدم داریم. یکی میاد منفیای زندگیشو در هم ضرب و مثبتشون میکنه تا بتونه یه زندگی سالم برای خودش بسازه. نوع دوم اینا رو تو وجودش جمع میکنه تا بیشتر تو قعر ناامیدی و سختی فرو میره. بهانه میاره که من بخاطر شرایطم اینطوریم و بقیه هم باید درکم کنن. ولی همه اینطوری نیستن.

رفتارا و واکنشای جامعه هم واقعا خیلی مهمه. مسئولینی که درست کاراشون رو انجام نمیدن و سرعت انجام کارا براشون از هر چیزی مهمتره. واقعا پرونده اخر تاسف آور بود. اون دخترا قربانی دوتا پسری شده بودن که بعد انجام یه خطا و فهمیدن اینکه میتونن راحت قانون رو دور بزنن، تبدیل به این شده بودن. فرقشون با زباله چی بود؟ خدایی دیدن خنده دو تا بچه که پیروزمندانه از دادگاه میان بیرون و نگاه به قاضی شیم میکنن و لبخند میزنن ترسناکه… اونا یه آدم دیگه رو کشتن اما قانون طوری رفتار کرده و این دوتا رو رها کرده که انگار یه بازی انجام دادن و حالا میتونن برگردن خونه…

واقعا پرونده های سریال هرکدوم نیاز به تأمل و فکر داشتن. هرکدوم یه عالمه حرف و یه عالمه نکته داشت. در عین اینکه میگفت یه سری از این به ها به خاطر جامعه اینطوری شدن، میگفت زیادم اینطور نیستا! خود اون بچه هم تقصیراتی داره. پدر و مادرش همچین بی تاثیر نیستن. بهانه نیارین.

اینا بخاطر دوتا سوال کل زندگی این خانواده و ریختن بهم. قاضی کانگ واقعا قاضی خوبی بود. رفت گیر این مادر فولاد زره رو مخ افتادن که فقط دنبال سریع پیش بردن کاراست نه درست پیش بردنش…

بخاطر دوتا سوال همچین پرونده حساسی اینطوری جمع شد. اون سه تا گناهکارم انگار که هیچکاری نکردن رفتن خونه، یه مرد مرد و یکی توکماست، عجوزه عین خیالشم نیس…